osiemnaście ♥

~music~

Czytelniku,zadam Ci pytanie..Wiesz,jak to jest widzieć utratę Twojej najbliższej ukochanej osoby?Twojego sensu życia,powodu do uśmiechu?Wiesz?To uczucie przeszywa Cię na wskroś.. Tracisz oddech..Twoje serce bije coraz szybciej,aż nie wytrzymuje tego tempa i robi Ci się słabo..Jakbyś dostał sms..
Od: Śmierć.
Świeć Panie nad jej duszą.Tak,wiem,to niesprawiedliwe.Ale lubię patrzeć jak cierpisz..
Łzy mimowolnie leją się z Twoich oczu..Pojawiają się obrazy wspólnych chwil..Prysło jak bańka mydlana..Boli,co?A gdybyście dostali śmierć tej bliskiej osoby na filmiku?No cóż..Zayn był w takiej sytuacji.Przez ekranik telefonu widział,jak jego ukochana wpada pod ciężarówkę..

-t..to.. to niemożliwe.!

-jest w szpitalu,nie wiadomo czy żyje..

-Nicki.!

**

-Nicole Edwards.! Gdzie ona jest?!żyje?co się dzieje?!

-proszę się uspokoić.Panna Edwards przeszła trudną operację..udało się,żyje.Sala numer 213.

-dziękuję.

-ej,ej,ej..! Jest pan krewnym?

-no..no nie,al..

-niestety nie może pan tam wejść.

-co?!Nicki jest..

-Nie może pan wejść.Wpuszczamy tylko najbliższą rodzinę.

-al..

-ochrona.!proszę wyprowadzić tego pana.

-sam pójdę.-wyrwał się umięśnionym facetom i wyszedł-pojebany szpital.

Stojąc na chodniku ujrzał blondynkę.Tę samą,która pokazała mu nagranie.

-hej!Ej,poczekaj..!

-tak?

-pomóż mi proszę.. To moja dziewczyna,a oni nie

 chcą mnie do niej wpuścić..nie znam tak dobrze francuskiego..proszę..

-..no dobrze.

-dziękuję..
Blondyna weszła do szpitala,grzecznie porozmawiała i
opisała sytuację Malika.Następnie podeszła do mulata.
-możesz wejść,ale.. ech..Nicole..sam się dowiesz.
-Hej.!jak się nazywasz?
-Claire.Harry ma mój numer,gdybyś potrzebował pomocy,to daj znać.
-Claire?

-tak?

-dziękuję.

Uśmiechnęła się przyjaźnie.
-Nie ma sprawy.
Malik stanął przed drzwiami sali.Setki myśli przemykało mu przez głowę.O co chodziło blondynce?Dlaczego jest taka tajemnicza?Z pozoru miła i przyjacielska..skrywa tajemnicę,o której nie wie nikt.Nieważne.Wszedł do białego pomieszczenia.Białe ściany,biały sufit,białe łóżko,białe krzesła..sama biel.Trochę jak w psychiatryku..A w łóżku Ona..Jego miłość,jego szczęście..podłączone do miliona kabelków.Widział na monitorze jak bije jej serce..

-Nicki..? Skarbie..Nicki..

Z zapartym tchem usiadł na fotelu obok łóżka i ujął jej zimną dłoń

-Kochanie..

Brak odpowiedzi.Martwa cisza..

-Skarbie,powiedz coś..odezwij się..mrugnij,cokolwiek..

Z jego oczu polały się słone łzy.

-co się dzieje..?

Wyszeptał ledwo,a w sali pojawił się lekarz.Nie zrozumiał z jego długiej nic..tylko jedno zdanie..

"Jest w śpiączce.Nie wiemy czy się wybudzi.."